Ik wil de schrijver van de reeks ´Ons Eerste, Ons Tweede, etc….´ niet voor de voeten lopen. Ik heb ook zeker niet de behoefte om met dit artikel aandacht, medelijden of complimenten te vergaren voor een nog niet genoemd onderdeel van onze club. Het is meer dat ik het leuk vind om ook iets te vertellen over het team van Korfbal Club Doorn waaraan je wellicht niet zo snel denkt: het Basisteam van KCD.
Nu is het zo dat ik wel even na heb moeten denken over de naam van dit team. Is de tenaamstelling wel gepast?. Dekt het de lading? En klinkt het niet een beetje teveel zo van: ‘kijk ons nou ook eens even?’ ‘Team Zero’ had natuurlijk ook gekund, maar ook termen als ‘Veteranenteam’, ‘Kneuzenclub’, en ‘Vrijwilligersbrigade’ kwamen voorbij. Maar het is lastig om deze groep mensen een titel te geven dat past bij álle spelers van dit team. Ze zijn namelijk zeer divers. Van karakter, zeker, dat ook. Maar ik doel eigenlijk meer op de inzetbaarheid van dit stelletje bij elkaar. Ze zijn zoals je dat noemt: breed inzetbaar en verdienstelijk in de ruimste zin van het woord. Het gaat om de man of vrouw achter de bar, de trainer of trainster, het bestuurslid, maar ook de ouder of liefhebber die steevast bij een team komt kijken. De klussers, de commissieleden of gewoon diegene die niet eens weet waarom ie al jaren bij KCD aan komt waaien. Sommige zijn echte korfballers, anderen hebben daarentegen nog nooit een bal aangeraakt. Het zijn allemaal mensen binnen of buiten KCD die onafhankelijk van elkaar een hecht team zijn en daardoor hun steentje bijdragen aan de basis van de club. Natuurlijk zijn we blij, dankbaar en trots op deze groep die het grootste team vormen van KCD. Maar dat is niet de intentie van dit stukje.
Het gaat over de bezieling van dit team. De beweegredenen en de motivatie om zich thuis te voelen bij specifiek deze club en zich in te willen zetten, juist voor KCD. Dát is interessant. Geloof mij, het gros van de mensen doet de dingen voornamelijk voor zichzelf. Een speler van Doorn 1 zal in de eerste plaats korfballen omdat hij of zij dat zelf gewoon heel erg leuk vindt om te doen. Die traint zich heus niet helemaal het leplazarus om uitsluitend de club een handje te helpen. En zo is het ook met de spelers van ons basisteam. We doen graag iets waar KCD beter van mag worden. Maar we doen het zéker ook voor ons eigen geluk. Door de crisis waarin we ons nu begeven wordt maar al te duidelijk hoezeer we verbonden zijn met onze club. Dat we niet kunnen sporten, niet van het korfbal kunnen genieten, onze vrienden niet kunnen ontmoeten en alle activiteiten van KCD moeten missen is een bittere pil. Natuurlijk zijn er ergere dingen in de wereld aan de hand. Maar toch. Sommigen van ons zullen de afgelopen weken wel een momentje hebben gehad dat je de KCD familie een beetje mist. Voor anderen is het echt serieuze shit en is door de totale drooglegging hun hele mentale huishouding in de war. Bij de meesten zit KCD diep geworteld in hun DNA. Als je gewend bent om een groot deel van je leven bijna altijd bezig te zijn met de gezelligste club van de Heuvelrug, dan is het op z´n zachtst gezegd écht wel ff wennen om met deze teleurstelling om te gaan.
Voorlopig genieten we met z´n allen van alle leuke livestreams die voor ons verzorgd worden en zijn er diverse creatieve oplossingen tot stand gekomen om toch nog met elkaar iets leuks te kunnen doen. Voor nu is gezondheid het allerbelangrijkste. Maar straks… Straks als alles beter is, dan komt KCD terug als nooit tevoren. Er zullen feesten komen, zo groots als niemand ooit heeft beleefd. We zullen trainen en korfballen tot we er bij neer vallen. Tuilland zal zwart zien van supporters en liefhebbers. We zullen met elkaar gezellig doen tot we er helemaal zat van zijn. De spelers van ´Ons Basisteam´ zijn er in ieder geval, zoals altijd, klaar voor. Nog even doorbijten, maar dan….