Nou vooruit dan. Laten we als goede start van het seizoen iedereen een kijkje geven achter de schermen van het 3e seniorenteam van Doorn. Want dat het korfballen weer begonnen is, dát hebben we inmiddels wel gevoeld. Lichamelijk wel te verstaan.
Al twee keer hebben we getraind. Althans, er zijn twee momenten geweest om deel te kunnen nemen aan een oefenmoment. Omdat er direct al discussie was binnen het team of we nu de even of de oneven weken zouden trainen, was er een alfa en een bèta groep ontstaan. Niet goed voor het teamverband, maar ach, we hebben allemaal zo onze voorbereiding gehad.
Zaterdag was het dan zover dat we gezamenlijk mochten aantreden voor onze eerste wedstrijd van dit nieuwe seizoen. Na verzameld te hebben bij de kantine ging de KCD4 familie gezellig op pad. 4? Ja, sorry, maar ik krijg het nog niet gewent dat als ik ons team voor ogen zie, om dan over Doorn 3 te spreken. Het past gewoon niet bij ons. Doorn 4 is de afgelopen jaren zo’n begrip geworden, dat gevoelsmatig deze term nog even gehandhaafd moet blijven. De stap is emotioneel te groot.
Dus, de spelers van Doorn 4 die nu in KCD 3 zitten, gingen op weg naar Bilthoven. Zo gaat het verhaal verder. Ondanks de heerlijk lange zomerstop, hadden we elkaar best een beetje gemist. Het was weer als vanouds om gezamenlijk aan te komen op het veld van tegenstander Nova in Bilthoven. Na hier en daar een warming upje gedaan te hebben deden we met elkaar een inschietrondje bij de korf. Ik weet niet of het onze tegenstander imponeerde, maar ik vond het er in ieder geval bijzonder professioneel uitzien. Een goede toeschouwer had echter direct kunnen gezien dat er maar weinig werd gescoord tijdens deze oefenronde, maar gelukkig had het publiek van Nova geen oog voor ons. Aan de overkant van het veld was het uitsluitend jong en fruitig wat er rondliep, dus ach ja, waar kijk je dan naar hè?
Toen de wedstrijd eenmaal begonnen was, kwamen we er al snel achter dat we heus niet onder deden voor deze jonge garde. Sterker, onze aanval was een stuk verrassender, gedrevener en in onze hoofden swingender dan die van de tegenstander. Onze verdediging was zoals altijd zeer standvastig, alhoewel soms dat ene tegendoelpuntje nét even iets te snel kwam. Ondanks onze beste bedoelingen in het aanvalsvak, werd er te weinig gescoord. Dat was jammer. Hierdoor kreeg Nova de kans om voor te komen. Het lukte Doorn ook niet om verder in de wedstrijd deze voorsprong in te halen. De tweede helft ging beter en werd er ook aanzienlijk meer gescoord. Maar het gat bleef helaas ieder keer weer 3 of 4 doelpunten groot. Het was echter geen saaie wedstrijd. De mannen en vrouwen van 4 hebben genoeg laten zien wat ze kunnen. Zo was er de circusact van Peter die een bal achterwaarts door de benen gooide naar Evelien, die de bal prachtig kon vangen en het schouwspel af kon maken met een doelpunt. Schitterend! Na de wedstrijd stonden de blaren op de voeten, zó was er gestreden om de winst. Maar het mocht niet baten, en met een 19 – 15 op het bord, werd de wedstrijd afgefloten.
Maar zeg eens eerlijk, 15 doelpunten in onze eerste wedstrijd, da’s toch niet slecht? Vooral als je bedenkt dat het leeftijdsverschil tussen sommigen van ons en de tegenstander maar liefst 45 levensjaren bedroeg! Dan mag je toch best met enige trots het veld af lopen? Nou, wees gerust, dat deden we dan dus ook. Met een gezamenlijk drankje vierde we de eerste overwinning van het seizoen. Een overwinning op onszelf. Want we hadden het toch maar weer even geflikt. Met een geringe training en met ons verscheidende korfbaltalent hebben we weer een mooie en vooral leuke pot gespeeld. Dát is de missie van Doorn 4. Of Doorn 3, what’s in a name?