Korfbal club Doorn

KC Doorn

Mee trainen

4 doelpunten. 4 Iniemienie kleine doelpuntjes had onze tegenstander voor deze zaterdag weten te scoren in de wedstrijd van vorige week. Dan ga je toch een beeld vormen van zo’n team. Misschien een team van oudjes (nóg ouder dan wij dus..) of een team van gezellige dikkertjes (nóg dikker dan wij dus…) of wellicht een team van louter alleen uitgelaten feestbeesten (nóg minder fit dan wij dus…). Wat het ook mocht zijn, de conclusie werd snel getrokken: dit wordt een makkie!

De voorbereiding voor de wedstrijd was lang. Heel lang. Als je ’s middags pas om 5 uur mag spelen, en je ’s ochtends om 8 uur al aan je eerste kopje koffie zit, dan heb je op zo’n dag behoorlijk de tijd. Dan kan je je lekker rustig voorbereiden zou je zeggen, maar ik zweer je, met een gezin is deze tijd zo weer ingevuld met verplichtingen in en rondom het huis. Je energie is wat dat betreft dan aan het eind van de middag weer richting eindfase aan het gaan. Maar toch kreeg deze zaterdag nog een verrassende wending die de burger weer moed gaf. Na een etmaal lang vanuit het raam gekeken te hebben hoe 50 liter water per m2 uit de lucht kan vallen, brak daar zomaar de zon door, vlak voor onze wedstrijd begon. We kregen er zin in, en met een stevige warming up wachtten we de komst van onze tegenstander af.

Ik zag ze al van verre aankomen. Niet oud, zeker niet dik en ook nog fitter dan fit. De beeldvorming van een gezellig, lazy afternoon partijtje, spatte direct geheel uit één. De pietluttige pijntjes in mijn spieren die ik even daarvoor gewoon negeerde, begonnen spontaan op te spelen. Hier was ik niet op voorbereid. Dit paste niet bij mijn idee van de wedstrijd en het paste al helemaal niet bij mijn lichamelijke gesteldheid, die hoogstwaarschijnlijk niet voldeed aan de eisen voor een gelijkwaardige strijd. Op zo’n moment ben je zo gelukkig dat je aan een teamsport doet. Dat er ook nog anderen zijn die hetzelfde lot moeten ondergaan. Dat je gezamenlijk deze klus mag klaren.
De wedstrijd begon dus stralend. Het werd zelfs een beetje warm. De eerste 2 doelpunten waren voor Doorn. Dat was een opsteker voor alle spelers, want we voelden inmiddels wel aan dat het conditioneel aanpoten was vandaag. Het gebrek aan snelheid zorgde ervoor dat het tweede aanvalsvak moeite had om te scoren. Daardoor bleven we een beetje aanmodderen, maar het lukte ons uiteindelijk toch om een paar puntjes bij elkaar te sprokkelen. Ondanks dat Eemvogels op sommige vlakken meer in huis had dan op voorhand was verwacht, konden ze ook het derde team van Doorn niet met hun scores op de knieën krijgen. We gingen uiteindelijk met een 5-4 naar de thee.

Tijdens de rust moesten we ons maar vooral beseffen dat we weldegelijk voor stonden. En dat was natuurlijk ook zo. Dus na een verkwikkende pauze gingen we met volle energie er weer tegenaan. Net als vorige week ging de 2e helft beter. Het werd geen fantastisch, mooi en aantrekkelijk korfbal, maar we wisten er met elkaar een leuke pot van te maken. Chapeau voor alle spelers en speelsters van het3e team! Want met een eindstand van 11-8 was de eerste echte overwinning van dit seizoen een feit. De dames en heren van het eetcafé trakteerden ons daarna op een heerlijk etentje om dit heugelijke feit te vieren. En dat smaakte goed. Sterker: dat smaakte naar meer. Dus zetten we koers op naar de volgende week. Gezellig met elkaar, lekker spelen, liefst winnen en de afloop vieren. Dát zijn de ingrediënten van een heerlijk dagje KCD3.