Het is deze week de Week van de Scheidsrechter. Een week van speciale aandacht voor een belangrijke deelnemer aan onze wedstrijden. Bij KCD willen we dat er tegen een scheidsrechter niet wordt gepraat; als dat dan wel eens het geval is, gebeurt dat respectvol. Want we willen allemaal graag dat we onder goede leiding kunnen blijven spelen. Om onze scheidsrechters te bedanken zetten we ze zaterdag op ons veld allemaal extra in de schijnwerper!
Bij KCD willen we graag het aantal scheidsrechters uitbreiden. Van een enkeling kennen we de ambitie. Maar wie willen er nog meer voor ons (eigen wedstrijden of zelfs neutraal voor het KNKV) gaan fluiten? Bij OVVO las ik daarover een leuk stukje:
Sommige vragen zich nu misschien af, waarom word je eigenlijk scheidsrechter?
Ik zal een aantal overwegingen opsommen, maar ongetwijfeld mis ik er een paar. Allereerst kun je jezelf als scheidsrechter op persoonlijk vlak sterk ontwikkelen. Je leert namelijk snel beslissingen te nemen. Je moet in een split second reageren of iets een vrije bal is of niet. Je moet je beslissing (leren) verkopen. Dus indien nodig stoïcijns kijken bij je beslissing, of even wegkijken (als mensen gaan mopperen), of toelichten waarom je deze beslissing hebt genomen. Of je biedt je excuses aan voor een fout. Je houding is belangrijk, wat straal je uit. Als scheidsrechter ben jij degene die uiteindelijk onmisbaar is voor de wedstrijd. Nu vergeet ik nog het allerbelangrijkste, het is ook leuk om te fluiten. Oftewel als je scheidsrechter bent kun je tijdens elk sollicitatiegesprek of functioneringsgesprek, zeker benoemen dat je om deze reden over (extra) kernkwaliteiten beschikt.
De belangrijkste moet zijn: ik vind het leuk om te fluiten.
Denk je nu: ja, dat wil ik wel eens gaan proberen, geef je dan op bij Jan Willem of Rik. En die oproep doen we als Bestuur ook zeker aan onze vrouwen: alleen Eline en Lisanne fluiten momenteel. Te weinig voor een gemengde sport, toch??
Het Bestuur